DESCRICIÓN DO PROXECTO: Unha nova rúa no rueiro de Pontevedra. Ou mellor devandito, a multiplicación dunha existente. Referímonos, aínda que unha rúa non é outra cousa que a percepción e goce desta, a prover un soporte capaz de mostrala en múltiples facetas: unha linguaxe que xorde da reciprocidad entre percorridos e a posta en valor destes. Non existe rúa sen movemento, e é o camiñar aquilo que activa a percepción da estrada dás Peneiras. Unha rúa alternativa e con todo coincidente no espazo que se experimenta a raíz do movemento e propicia este. Trátase por tanto dun rumor entre veciños, algo do que falar, aquela coñecida rúa que por un tempo ofrece unha segunda mirada grazas á interación entre viandantes a través dun xogo de tamices e reflexos. Unha mirada da que che ves partícipe de maneira involuntaria e que repercute a unha escala maior.
EQUIPO: Luís, Felipe, Enrique, Maxi e Sergio son un grupo de arquitectos que estudaron xuntos na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid. Experimentados en distintos campos da arquitectura, recentemente comezaron a traballar xuntos ideando proxectos. Cada un achega distintos enfoques grazas á súa formación en destinos como India, China, Suecia, Portugal ou Tanzania e ao colaborar con estudos como Schmidt Hammer Lassen, Diogo Aguiar Studio, Idom e RICAstudio, onde consolidaron as súas capacidades para desenvolver proxectos en equipo, como o pavillón de Experimenta Pontevedra.
AUTORES: Luis Bernardo, Sergio González, Felipe Langa, Enrique Mansilla, Maximiliano Martín, Arquitecto-María Dolores Hernáez
2 / MISE-EN-SCÈNE
DESCRICIÓN DO PROXECTO: Mise-en-scène é un insospeitado dispensador de globos que se asume como o centro da acción, envolvendo e convidando aos transeúntes. Presentando unha pel plástica, amorfa e insuflada, a peza desvístese a medida que os globos son retirados, revelando progresivamente a estrutura metálica, en chapa perforada, que lle dá forma. A transformación participativa dun obxecto arquitectónico opaco e disforme nun contrastante xogo de superposición de planos ríxidos pero visualmente permeables ocorre a partir da extracción dos globos dos múltiples orificios existentes na epidermis estrutural. Ao mesmo tempo, dáse a diseminación da intervención polo espazo público, esparcindose nunha mancha de cor pola cidade, que desafia os límites físicos da instalación. Mise-en-scène formalízase pola confluencia de tres escaleiras de catro banzos, dispostas en direccións distintas, nun único punto sobrelevado, creando un pequeno balcón sobre a cidade. Presentando un forte perfil escenográfico, a mutabilidad da peza arquitectónica pode ser apropiada como banco, púlpito, miradoiro, punto de encontro, ou mesmo, escenario privilexiado para os espectáculos da rúa. Concibido como unha peza arquitectónica que pode cambiar de cor e/ou de pel, Mise-en-scène (re)aparecerá no espazo público durante o festival Experimenta Pontevedra cunha reinterpretación cromática e un traxe inflable moi diferentes aos que tivo na súa primeira aparición en Ovar, Portugal.
DIOGO AGUIAR STUDIO é un estudo de arquitectura fundado no Porto en 2016 que traballa nos límites entre arte e arquitectura, desenvolvendo instalacións, proxectos de pequena escala e interiores, oscilando entre contextos públicos e privados.
3 / LA MURALLA DEL MAR
DESCRICIÓN DO PROXECTO: A proposta realiza unha interpretación da muralla cuxos restos se atopan sepultos baixo o nivel da rúa e que foi evidenciada a través da pavimentación da Rúa Serra. As evidencias históricas da proximidade deste fragmento de fortaleza á ribeira marítima sitúan ás súas trazas na dualidade interior-exterior, protección-desprotección, estado sólido-estado líquido. A súa proximidade ao Mercado Municipal, de 1922 (que pasou de Praza de Abastos a Mercado, gañando terreo ao mar), supón tamén unha oportunidade de dialogar cos seus soportais, capaces de ofrecerse ao tránsito público. O proxecto de intervención efémera realiza unha síntese destas múltiples realidades, algunhas delas aparentemente opostas, obtendo un “fragmento de muralla transitable” desde o seu interior que, na sua materialidad, condensa a realidade marítima: unha estrutura metálica sostén múltiples estratos horizontais “de auga de mar” , construídos con redes de pesca de baixura e altura de cor aguamarina. As ondulaciones establécense mediante a inserción de bolsas de xeo cuxo interior se derrite até transformarse en auga. As propias rejillas lineais existentes no pavimento, encima da muralla real existente baixo a terra, acollen a auga no seu camiño de descenso. A atmosfera construída no seu interior supón unha experiencia difícil de describir durante o día, a través de sombras e escintileos provocados pola luz do sol e máxica durante a noite, grazas aos “latexados” da iluminación artificial, que provoca a inmersión nunha muralla alagada pola multiplicidad de capas históricas de Pontevedra.
CUAC ARQUITECTURA Estudo formado en 2006 por Javier Castellano Pulido e Tomás García Píriz, ambos os doutores en arquitectura e profesores de Proxectos Arquitectónicos na Universidade de Málaga e na Universidade de Granada respectivamente. As súas investigacións teñen que ver con cuestións vinculadas á paisaxe, as dinámicas de cambio na cidade do século XXI ou as relacións entre o patrimonio e a arquitectura contemporánea, temáticas que lles valeron a estancia na Universidade Central de Chile e no Instituto Tecnolóxico de Tokio os anos 2011 e 2008.
AUTORES: CUAC Arquitectura (Javier Castellano Pulido e Tomás García Píriz) xunto a Carlos Soria Vallecillo (co-autor independente).
4 / MODULAR
DESCRICIÓN DO PROXECTO: Modular expón unha lectura das marquesiñas / paradas de autobús como mobiliario urbano dentro do sistema de transporte no espazo público das cidades. Refuxio peonil que ofrece condicións de sinalización, área de descanso, confort e protección das inclemencias do tempo aos seus usuarios. No relativo á arquitectura coma módulo con posibilidades de transformación composto por elementos diversos que poden conectarse. Un lugar de encontro onde permanecer como refuxio en espera no que atopamos dispositivos de publicidade que chaman a nosa atención. Modular como paso dunha tonalidade a outra no musical, mediante a utilización de carteis alusivos á escena musical desenvolvida na cidade de Pontevedra. No interior atopamos un banco, módulo imprescindible, especialmente significativo deste espazo cotián, elemento de descanso, de espera e un rótulo publicitario luminoso alusivo sobre as nosas cabezas. Espazo modular como banda sonora en canto á frecuencia e amplitude das ondas eléctricas, da música composta ex profeso para este espazo de xeito permanente e repetitivo.
XOÁN ANLEO: É Licenciado e Doutor en Belas Artes pola UCLM e profesor da Facultade de Belas Artes de Pontevedra da Universidade de Vigo. Estivo presente na escena artística desde os anos oitenta onde se deu a coñecer co seu traballo de instalacións e medios diversos. Residiu en Barcelona, México DF, Nova York, Rotterdam, Os Anxos, Xenebra, O Cairo, Reykjavik, entre outras cidades. O seu traballo está representado nos museos MNCARS de Madrid; CA2M, Móstoles; ARTIUM, Vitoria; CGAC, Santiago de Compostela; Centre d’Art a Panera, Lleida; MACUF, A Coruña; Museum DKM, Duisburg, Alemania, MUSAC, León, CAAC, Sevilla; MEIAC, Badajoz.
5 / LO QUE ESTÁ POR VENIR…
DESCRICIÓN DO PROXECTO: A arquitectura é un escenario. Esta é unha idea recorrente, un axioma. A arquitectura é o marco físico da nosa vida. A partir de agora o marco é amplo, o físico convive co dixital, co virtual. As nosas relacións, a nosa sensibilidade e a nosa cotidianidade xa non só xógase nun único terreo de xogo. …o que está por vir… mostra a tecnoloxía que xa existe e que aos poucos gaña terreo nas nosas vidas. Sen darnos conta a ciencia ficción convértese en realidade. Os nosos datos, as nosas caras, os nosos desexos e as nosas paixóns recoñécense e sistematizan. O camiño a este mundo está trazado. O que implica está por decidir e sentir. A arquitectura seguirá sendo o escenario, é inevitable. Mutará, adaptarase e reaccionará. Cada un de nós temos a responsabilidade de usar, ser críticos e decidir nun mundo que, como sempre fixo, quere decidir por nós. Só hai unha diferenza, agora é inmediato… A intervención arquitectónica cobra sentido nos horarios de conexión e implantación da tecnoloxía. Formigón, cor e metal ao servizo dunha web-cam e unha pantalla de led de 49”.
OLAESTUDIO está dirixido por Oscar López Alba dende o ano 2011. Centrados na arquitectura, rehabilitación e deseño urbano o seu traballo foi obxecto de premios en diferentes en concursos de ideas. Finalistas nos Premios FAD 2018 e en diferentes convocatorias dos premios COAG. Premio Gran de Area 2018. A súa obra forma parte da XIV Bienal de Arquitectura e Urbanismo.
